Het is donderdag en 18:15 uur als ik thuis kom uit het werk. Shit ik was
van plan een beetje op tijd weer op weg te zijn naar het water. Eerst eten, kinderen in bad, beetje dollen, verhaaltjes lezen en hierna de kleintje naar
bed. Ziezo tijd om te vissen. Maar het is nu toch alweer donker aan het worden.
Je kan echt merken dat de herfst zijn intrede heeft gedaan. In het laatste
restje licht maak ik de hengels in orde en leg deze met enige afstand kort
tegen mijn eigen kant. Als ik dan eindelijk zit met een warme kop thee en de
wolken voorbij zie trekken, voel ik mij weer rustig worden. 
Niet heel veel
later begint het licht te regenen. Terwijl ik de paraplu opzet krijg ik een
korte run op mijn rechter hengel. Ik duw snel de paraplu over de grondpin en
pak mijn hengel op. Jep hangen. Na een rustige dril waarbij al snel blijkt dat
het geen grote vis is komt deze boven het net gegleden. Mijn gedachten kloppen. Maar toch weer dat heerlijke gevoel van vis op de kant. Tijdens het
onthaken blijkt dat het haakje er al is uitgevallen. Deze heeft net in het
vlees gezeten. Even een snelle foto met de zelfontspanner en hup weer
terug. De hengel wordt terug in gereedheid gebracht en we dommelen weer
langzaam weg onder de plu.
Tot drie keer toe hoor ik vervolgens een grote plons
op mijn stek. Mmmm, ze zijn niet ver weg, maar hoelang gaat het nog duren…
Niet zo heel veel later geeft de zelfde hengel een flinke
run. Ik pak de hengel op en dit voelt gelijk beter aan. De vis blijft redelijk
diep en geeft echt wel tegengas. Maar gelukkig voor mij blijft de haak stevig
zitten en glijdt niet veel later ook deze vis over het koord van mijn net. Als
ik het net optil voelt de vis inderdaad een stuk zwaarder aan als zijn
voorganger.
Op de mat ben ik toch wel even verbaasd als ik een heel fraai beschubte
spiegel zie liggen. Voorheen ving ik hier allemaal kaal beschubte spiegels van
een uitzetting van enkele jaren geleden. Na een snelle meting blijkt deze vis
net niet de 20 pond te halen. Teleurstelling, nee ik ben erg blij. Als ik nog
eens goed kijk weet ik zeker dat deze vis nog veel meer in z’n mars heeft voor de
toekomst. Ik controleer de tijgernootjes en werp direct weer in. De rest van de avond blijft het rustig.
