Carassius carassius, Kroeskarper

Het is een lekker doordeweekse avond als ik naar een klein water ga bij mij in de buurt om lekker te pennen. Zoals ik het meestal doe, voer ik eerst een aantal stekken aan, om ze dan één voor één af te vissen. Zo ook deze avond. Ik kom na ca. 20 minuten bij het eerste plekje terug. De pen staat roerloos en blijft zo ook nog 20 minuten staan. Dan maar door naar het volgende plekje. Ook hier is het rustig, stil, doods…. Dan door naar het de derde stek. Mijn vertrouwen was al laag, maar zakte hier nog verder. Niets…. Ik besluit dan maar door te gaan naar een ander nabij en soortgelijk water te gaan. Ook hier voer ik een eerste veelbelovend stekje aan.

 Ik loop door en denk bijeen volgend stekje zonder te voeren al enkele aasbellen naar boven te zien komen. Daarom gooi ik maar een heel klein beetje hennep en maïs bij om de boel niet te verstoren. En hup de pen er bovenop. Al snel begint de pen te dansen en zie ik de vissen tegen de lijn schuiven. Tenminste dat vermoed ik. Het duurt even voor het haakje wordt genomen en de pen een echte beet laat zien. Ik sla aan, haak een vis en zit direct vast. Het zit me niet mee deze avond. Ik zet spanning op de lijn en weet een flinke tak uit de prut te trekken. Een waar bellenbed is het gevolg. En nu, verder gaan of toch nog even terugleggen. Dat laatste lijkt me een goed idee. En warempel, al snel is mijn pen weer aan het dansen. Een aanbeet is erg lastig te zien en ik besluit toch maar een keer de haak te zetten. Maar tot twee keer toe sla ik mis. Jammer. Misschien toch iets langer wachten. 

Niet heel veel later volgt een mooie opsteker en schuift de pen langzaam onder. Deze hangt gelukkig wel. Het is geen felle strijd en de vis is snel aan de kant. Het blijkt een ware kroeskarper te zijn die in mijn net ligt. Dat is toch alweer enige jaren geleden dat ik die had gevangen. Na een snelle foto mag deze kroeskop weer zwemmen. Ik besluit ondanks alle drukte aan en in het water toch de pen nog maar eens op de zelfde plaats te laten zakken. Nog geen 10 minuten later komt deze weer tot leven. Ook nu weet ik pas bij de derde poging iets te haken. Wederom niet groot. In eerste instantie lijkt het erg op een heel klein karpertje. Maar in het net zie ik het pas goed een giebel. Mijn eerste. 

Dit begint zowaar een leuke avond te worden. Ik blijft deze stek maar even trouw en werp opnieuw in. Langzaam wordt het donkerder en wordt ook de activiteit minder. Ik besluit nog even te blijven. Je kent het wel, nog even 10 minuten. In deze 10 minuten zie ik eerst hele kleine belletjes rondom de dobber. Er zit dus weer vis op dit stekje. Uiteindelijk duurt het toch nog wat langer als verwacht totdat ik de beet voldoende duidelijk vindt om de haak te zetten. En wat schetst  mijn verbazing, weer een kroeskarper. En met een lengte die warempel nog iets groter is als de eerste, meet deze 41 cm. Wat mij opvalt is dat deze vis een klein beetje goudvissen bloed heeft. Iets aparts wat ik nog nooit eerder had gezien. Zo zie je maar, hoe een avond kan veranderen.