De weken waren weer erg druk. Weinig tijd gehad om te vissen en slechts brasems gevangen. Maar het moest er toch weer van komen. In de ochtend met de pen gevist. Er was bijzonder weinig vis actief op de bodem. Na ruim twee uur zag ik wat bellen op de stek en even later gleed de pen toch onderwater. Ik sloeg aan en toen.... Alleen maar een flinke kolk en opwaaiend modder. Deze vis is gevlogen.
Rond een uur of 10 komt de zon hoog aan de hemel, en ga ik eens tussen de plompenvelden kijken. En slechts een meter of 10 van mij vandaag liggen er vijf te zonnen. Vier ervan zijn klein, maar er ligt één mooi exemplaar tussen. Ik laat het korstje een paar plompenbladeren verder zakken. Al snel begint één vis wat rond te zwemmen en te happen, deze heeft duidelijk de korst geroken. Evenlater komt de grootste van het stel in beweging en zwemt recht op de kost af. En het eerste korstje wat wordt weggeslurpt is gelijk het korstje met mijn haak. Ik wacht een seconde en sla aan, bam... de vis schiet gelijk diep in de plompen. Daar sta ik met een kromme hengel en een vis waar geen beweging inkomt. Na 10 minuten weet ik dan toch de vis aardig vrij te krijgen en kan ik het net eronder schuiven.
Als ik verder speur naar een karper, blijk ik niet de enige te zijn. Dankzij de polaroid hebben we even oogcontact.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten