Winter is geariveerd

Het jaar komt ten einde en de temperaturen zaken. Niet alleen van de buitenlucht maar ook van het water. De karpers zijn duidelijk in winterrust aan het geraken net als de rest van de natuur. De zon heeft de kracht niet meer om de wolken te verdringen. De dagen zijn kort en de nachten lang. Het is dan ook extra fijn als er toch nog z'n koude rakker op de mat komt.

 

Stevige strijder

We genieten nog van een welverdiende vakantie. Het weer is niet zomers, geregeld valt er een bui en de temperatuur past meer bij de herfst. Afgelopen week heb ik leuk gevangen met wat maïs op de pen, maar ik besluit deze avond toch naar het kanaal te gaan. Eerst moet er nog worden gewerkt en na het eten vertrek ik. De beoogde stek is vrij, de lijnen worden uitgevaren zodat wat minder makkelijk te bereiken plekken bevist kunnen worden. Al vrij snel krijg ik een enkele piep op m’n rechter hengel, als ik naar de top kijk zie ik deze krom gaan en brult de beetmelder het uit. Deze hengel ligt toch wel richting wat obstakels dus moet ik snel zijn om de vis niet teveel lijn te laten nemen. Dat lukt vrij aardig en ik kan door achteruit te lopen ook wat meters terug pakken. De vis vindt dit duidelijk niet goed en duikt naar m’n eigen kant. Op z’n 30 meter rechts duikt hij onder kant. Ik dacht dat de oever aardig obstakelvrij was, maar de vis blijkt zich toch wast te zwemmen, tenminste zo lijkt het. Grote rietbossen verhinderen dat ik naar de vis kan toelopen. Maar dit is eigenlijk wel het enige wat ik kan doen. Met het net onder mijn arm geklemd en baan ik me een weg door het hoge riet met hengel hoog boven mijn hoofd. Dat er ook nog bramenstruiken tussen het riet staan maakt het niet gemakkelijk. Maar na de nodige worstelingen kom ik eindelijk boven de vis. 

Deze blijkt nog steeds vast te zitten. Het opvoeren van de druk lijkt niet te helpen. Ik twijfel zelfs of de vis er nog aanzit. Na wat minuten trekken, besluit ik lijn slap de laten liggen in de hoop dat de vis –als deze er nog aanzit- gaat zwemmen. En dat blijkt te lukken. Opeens heb ik weer contact met de vis en komt deze ook vrij snel los van de bodem. Ik dril de vis hierna voorzichtig af, ik heb geen idee hoeveel schade de lijn heeft opgelopen. Als de vis schepklaar ligt, trek ik het net uit de bramen en land de vis. De kant is vrij hoog wat het tillen van de vis moeilijk maakt. Dat is een beste jonge. Ik loop met de vis in het net, terug naar mijn oorspronkelijke stek waar de mat ligt. Ik zie gelijk dat het een hele beste is. Als ik de vis onthaak zie ik dat de onderlijn dusdanig is beschadigd dat deze voor de helft door is, zo lijkt het. Poe, heb ik toch geluk gehad. Na het weegmoment wordt de vis gefotografeerd en terug vrij gelaten. Dat was een hectisch kwartiertje, maar wat ben ik blij met deze vis. De avond wordt nog doorgevist, maar nieuwe aanbeten blijven uit. Ach, dat geeft ook niet.

Kort nachtje

Het was een natte week. Limburg stroomde vol en over, de dijken stonden op breken. Ik had al lang een kort nachtje vissen in m’n agenda staan, omdat het er anders niet van komt. De dagen vooraf werd de stek van voer voorzien. Maar ik maakte me ook wat zorgen. Ook al zou ik op het kanaal gaan vissen, ook hier nam de stroming door de vele regen toe. Toen ik vrijdagavond aan de kant van het water stond, stroomde het flink maar was het wel te doen. En wie weet zou die extra stroming de vissen wellicht meer aan het azen zetten.  

Al snel ving ik een roofblei op de boilie. En ik moet eerlijk bekennen dat ik even moest checken of het dat ook echt was. Een roofblei had ik nog nooit gevangen.

De stroming bleef flink, maar met een ferme bonk lood eraan, bleef het spul goed liggen.

De nacht verliep ondanks een inbraakalarm en een gesprek met de beveiliging vanuit het pand achter me rustig. Te rustig.

In de vroege ochtend kreeg ik dan toch een paar piepen, maar door de stroming gebeurde er niet veel. Toen ik mijn hengels liep zag ik dat de vis stroomopwaarts aan het zwemmen was, maar door de stroming de waker stijf bovenin bleef hangen. Toen ik de hengel oppakte dook de vis verder de stroming in. Niet heel veel later was deze al onder top en uiteindelijk in het net.  Wat een fraaie donkere schubkarper met een lekker buikje. Daar wordt ik zeker happy van.

Als de foto's achter de rug zijn, de vis weer terug is en de hengels weer op scherp liggen, krijg ik warempel nog een aanbeet. Nu midden in de vaargeul, waar net de eerste grote boot voorbij schoof. Deze jonge (of meisje) was iets kleiner. Maar wat een lekker nachtje was dat.

Genieten voor twee

Eindelijk ligt het winterweer achter ons. Wat is het een koud voorjaar geweest zeg. Maar gelukkig kan de jas weer thuisblijven en gaan ook de kids weer graag mee een keertje vissen. Zo ook deze zaterdag. Ik maakte mijn hengels gereed en het setje van mijn zoon werd ook van verse haken en aas voorzien. Het water bevat veel vis en er was ook flink wat activiteit te zien. Veel bellen plakkaten, zwemmende en springende karpers. Het zag er allemaal veel belovend uit.

Het was al na 30 minuten dat mijn rechter hengel flink krom ging en de eerste vis van de dag zich aanmeldde. Zelf maar even de haak zetten en daarna de hengel overgeven. Tjonge wat maakt dit een indruk en geeft dit veel sport. Samen moeten we de vis nog even flink uit de takken houden, maar uiteindelijk ligt deze dan toch veilig in net.

Op de kant gedraagt de karper zich voorbeeldig en het is het vasthouden nog best heel lastig. Uiteindelijk vangen we nog een karper, zeelt en een paar brasems met een korreltje mais.

En middag met veel actie is altijd tof.

Voorjaar in aantocht

 We hebben weer een echte winter achter de rug. Het heeft gesneeuwd en gevroren en nog flink ook. Even was er zelfs weer elf steden koorts. Maar ondanks dat we een paar dagen goed hebben kunnen schaatsen en gedurende één week de temperaturen beneden de 10 graden onder nul lagen, is de elf stedentocht er niet gekomen. Mijn ervaring is dat wanneer het echt een poosje goed heeft gevroren en de meeste wateren dicht hebben gelegen, het lastig weer opstart. Op dicht bezet putje blankte ik dan ook het eerste weekend dat het ijs weer van het water was. Maar niet getreurd een tweetal weken later was ik terug voor een ochtend. 

Bij aankomst aan het water rond schemertijd zag ik direct activiteit van vis en ook karper. Dat zag er veelbelovend uit. De hengels werden snel van singels voorzien en ingelegd. Wat opviel was dat de activiteit met het toenemen van daglicht snel afnam. het duurde gelukkig niet al te lang tot de verlossende run kwam. Een fraaie spiegelkarper die er een waar gevecht van maakte gleed uiteindelijk het net in. Deze vroege vangst gaf de burger moed, maar de rest van de ochtend verliep toch erg rustig. 

Sneeuwkarper

 Als er dan een keer sneeuw ligt, moet er natuurlijk een poging worden ondernomen om een heuse sneeuwkarper op de mat te krijgen. Op zaterdag heeft het weer wat gesneeuwd en in de avond zijn we met de kids heerlijk naar buiten geweest om met de slee te rijden en een sneeuwballen gevecht te houden. De weerman gaf ook al aan dat de pret maar van korte duur zou zijn, omdat het de volgende dag tot 5 graden boven nul zal gaan dooien. 

Heel veel tijd was er dus niet. Daarom werd besloten op zondagochtend toch maar op tijd aan de waterkant te zitten. Oooh wat wat was het stil aan het water, niet alleen de natuur was rustig maar ook de karpers. Ergens rond tien uur gebeurde het dan toch eindelijk dat de waker voorzichtig omhoog kroop en ook weer een piep terug zakte. Lijnzwemmer, lijkt van niet. Hengel oppakken en ja er hangt een heuse sneeuwkarper aan de lijn. Lekker voorzichtiger wordt de vis richting net gedirigeerd en wordt het winterse tafereel op gevoelige plaat vastgelegd.