Slechts een paar uurtjes tijd

De tijd om lekker ongedwongen te vissen ontbreekt me laatste weken, misschien zelfs maanden. Het zijn wat korte ingepaste sessies die niet altijd lekker uitpakken. Maar het is donderdag als er een paar uurtjes kan worden gevist. Ik besluit naar een lokaal watertje te gaan met voldoende karpers, maar zonder de verwachting op uitschieters. Soms is het goed de hengels krom te krijgen, het kanaal was me afgelopen tijd toch al niet goed gezind. Ik besluit kort bij de kant te vissen, iets wat ik hier vaker doe. Zeker als het donker wordt struinen de vissen hier de kant af naar voedsel welke is achtergebleven door dagvissers. Er wordt gevist met een kleine miniboilie en gevoerd met kruim en hennep. Hennep kan nog net, de watertemperatuur is nog voldoende hoog. Het duurt niet lang of er is al een eerste aanbeet. Ik voel iets kleins aan de andere kant van de lijn spartelen. En dan plots, los… Helaas gebeurd dit vaker bij de kleinere vissen op dit water. 

Snel een nieuwe onderlijn, ingooien en wat extra voer erover. En dan een trage wegloper op echte kanthengel. De run op deze afstand stelde niet veel voor. Maar de vis hangt. Tijdens de dril neemt de vis nooit heel veel lijn, maar blijft wel mooi diep. Voelt aardig aan. Als de karper over het koord van het net glijd, ziet dit eruit als een beste voor dit water. Het is bijna donker en ik heb alleen m’n telefoon bij voor een foto. Met wat extra ligt erop moet dit het maar worden. De vis mist aan één kant zijn oog. Blijkbaar hindert dit niet om toch door te groeien. Ik laat de vis nog even in het net en leg de hengel opnieuw in. De foto’s worden gemaakt en hierna kan ik een heerlijk kopje thee drinken. Niet kort hierna weet ik nog een schubkarper van ongeveer de zelfde lengte vangen maar een stuk slanker. Ook nog steeds prima voor dit water. Het gaat best lekker. Ik ben nu hooguit 2,5uur aan het vissen. Ik wil nog even blijven, maar de telefoon gaat. Zoonlief staat met een lekke band bij de voetbal en moet worden opgehaald, band s’avonds nog geplakt. Er had nog wel wat meer ingezeten, maar toch met twee mooie karpers ga ik tevreden naar huis.  

 

 

Het lange wachten

Wat was het een natte winter. Er is afgelopen maanden meer regen gevallen als normaal in een heel jaar. De visserij was dan ook slow en taai. Een trip op een betaalwater resulteerde in een blank. Niemand leek er wat te vangen. Maar in de nacht draaide er wel een enkele karper en die klappen waren niet mis, alsof er een flink hond in het water sprong. Het is toch niet zo mijn ding, vastzitten op één stek ingeklemd tussen andere vissers. Lang vooraf je stek al moeten boeken. Een mooie ervaring, zullen we maar zeggen. 

Het jaar 2024 begint op mijn thuis-winterwater waar meestal wel een visje is te vangen. Het weer is echter bar en boos. Heel veel wind, uit het westen, dat weer wel. Maar ook nog veel regen. Ik weet niet goed waar de winter holdings zijn dit jaar. De aanbeten zijn dan ook maar mager. Zo ook deze dag weet ik maar één vis te vangen. Een kleine roze pop-up met wat kruim was de blanksaver. Er werd zelf tot de allerlaatste minuut doorgevist, terwijl alles was opgeruimd. Het mocht niet baten. Maar de kop voor een nieuw visjaar is eraf.