Winterse dubbelbeet

Het einde van het jaar nadert, we hebben de kerst al weer achter de rug. Het weer kenmerkt zich met een extreem hoge luchtdruk van 1035 Mpa en erg rustig weer. De nachten zijn met een graadje vorst koud en vandaag wil de zon er niet echt doorheen komen, waardoor het overdag ook maar net boven het vriespunt komt.

Het gras kraakt nog onder mijn laarzen als ik naar de stek loop. Er is niemand aan het water, lekker rustig. De hengels zijn thuis al van aas voorzien om het nodige gepriegel met koude vingers te voorkomen. Binnen korte tijd liggen de hengels dan ook in. Er wordt een plek bevist kort tegen de takken, waarvan ik hoop dat de karpers daar liggen. Het duur tot 11 uur voordat ik de eerste trage aanbeet krijg. De dril die daarop volgt stelt niet veel voor en de vis ligt snel in het net.

Ik besluit de hengel van vers aas te voorzien en gelijk terug in te leggen en pas dan de vis goed te bekijken. Als ik het aas weer naar de stek zwiep en vervolgens de lijn laat afzinken wordt er aan de andere kant van de lijn alweer getrokken. Wat nu..., weer beet… En jawel een tweede, kleine rakker heeft het aas en vlijmscherpe haakje opgepakt.  Het aas moet werkelijk naast deze vis zijn gevallen.

Als het weer rustig wordt krijg ik nog een aanbeet op de chod-rig, wat aanvoelt als een wat betere vis, maar deze lost helaas halverwege de dril. Dat het relatief zware lood zo dicht tegen de haak zit is toch echt een nadeel.

Uiteindelijk vang ik nog twee kleine karpers. Alle op de linker hengel. Het is een heel productieve dag, ondanks deze koude temperatuur. Een mooie afsluiting van het jaar.

Als de blaadjes vallen

 De klok was alweer verzet en de dagen werden in rap tempo korter. De eerste nachtvorsten hebben we ook alweer achter de rug, net als ene verkoudheid. Het was nu echt dan toch herfst aan het worden. Met al z’n kleurenpracht in de natuur. Ik besloot naar een watertje in de buurt te gaan, om even rustig achter de stokken te zitten. De rust bleek goed te lukken, want er was helemaal niemand op het water. Terwijl het een schitterende herfstdag was, niet koud, haast geen wind en droog.

In ochtend waren er nog wat springers, maar zo tegen 9:00 uur waren deze toch ook wel weg. Niet lang hierna zag ik meerdere karpers aan het oppervlakte zwemmen en azen tussen wat afgevallen blad op ongeveer 50 meter uit de kant. Geregeld sprong er ook een karper. Was baalde ik dat ik geen zig-spullen bij had. Ik heb het nog even geprobeerd met 16lb flurocarbon en een gele foampje, maar dit is toch echt te stijf.

Tijdens dit schouwspel ging  dan toch de afstand hengel er vandoor. Ingelegd met alleen een chod en verspreid een losse boilie wist dit toch een karper te bekoren. Het zou een flink gevecht worden, waarbij de vis zich flink uit de kant, goed wist vast te zwemmen in de takkenbossen. Maar wonder boven worden bleef het korte chod rigje zitten . Een mooi spiegeltje was mijn beloning.

Te lang geleden

Het was al weer zo lang geleden dat ik naar dit deel van het kanaal was geweest. De vangsten waren nooit gigantisch om over naar huis te schrijven. De aantallen waren ook beperkt, maat het is gewoon een prachtig stuk om te vissen. Het kanaal is gelegen tussen flinke bossen die ver overhangen. Dit geeft het altijd een idyllisch uiterlijk, zeker nu de bomen langzaam hun herfstkleuren aannemen.
Dit is ook z'n avond, het weer is heerlijk rustig met nog flink wat zon. Zodra de zon onder gaat wordt het al flink koud wat de vis moet aanzetten tot eten.





De avond in kwestie zit ik zonder voor te voeren  toch heerlijk op deze stek. Ik ben aangenaam verrast als even na achten, terwijl de schemering valt, de rechter hengel er vandoor gaat. De vis weet de overhangende takken goed te vinden. Maar gelukkig gaat het allemaal goed. Een mooie schubbemans ligt even later op mijn mat. Wat een fantastische mooi avond.

Hitte plan

Het is best wel een idioot idee, vissen op de warmste dag sinds deze wordt gemeten. Het kwik tikte gisteren officieel al de 40 C plus aan en vandaag zal het nog net iets warmer worden. Maar de drang om te gaan is groot, dus wordt er toch een simpel plannetje gemaakt.
Voor dag en douw uit de veren, om bij het eerste daglicht op de stek te zijn en dan te vissen tot een uur of negen en hierna de huiselijke koelte weer op te zoeken. De wekker loop daarom ook ruim voor vijf uur af, au dat doet wel even pijn.
Maar ik ben inderdaad met het eerste daglicht op de stek. Eerst maar een pen en wat mais tegen de plompen aanleggen in hoop zo een eerste vis te vangen. Maar jammer genoeg leverde dit erg weinig actie op. Het duurde zeker anderhalf uur voordat ik enig activiteit waarnam. Niet veel later zakte de dobber mooi weg.... en haakte ik een hele flinke brasem.
Zo rond zeven uur in de ochtend begon het al flink warm te worden en gooide ik wat broodkorsten in de plompvelden langs mijn kant. Het was wel vroeg, maar niet veel later begon er dan toch een karper te happen naar de korsten. Hij (of zij) zwom steeds weg van waar mijn haakaas lag, maar op zeker moment wordt mijn kortst dan toch zonder argwaan naar binnen gezogen. De dril tussen de plompen is stevig maar kort, zoals het hoort. Er ligt een mooie schubkarper op de mat waar ik erg blij mee ben. Het is inmiddels flink warm, dus de vis mag snel weer zwemmen. Hierna blijven de plompen in mijn oever leeg van karper, wat mij met dit weer eigenlijk wel verbaasd. Als ik om negen uur naar huis rijdt, is het inmiddels al 30 graden.

Net voor de storm

Het was een onstuimige week met vele wisselende weertypen. Zo waren de temperaturen extreem hoog, maar kwam de regen ook met bakken naar beneden. Op zich weer waar een vissershart sneller van gaat kloppen. Daar eerdere sessies een blank hadden opgeleverd voor mij, werd er tijd vrij gemaakt in de agenda om een avondje naar een lokaal putje te gaan. Een plek waar ik al enige jaren niet meer was geweest. In de voorbereiding besloot ik op twee manieren te vissen. Ten eerste op een stevig met hennep, pallets en boilies aangevoerde stek tegen het eiland en de andere hengel met een subtiele aanpak en een pva string gesoakt in wat lekkers.

Aan het begin van de avond was het nog lekker zonnig weer en had ik de put nagenoeg voor mij alleen. Er werd een flinke plek met het hennep goedje aangevoerd, met hierop een mooi wit wafterje. De tweede plek met de  pva string, zo kort als het lukte tegen de plompen. Het duurde niet lang of de ik kreeg een stevige run op m'n rechter hengel. Omdat dit de hengel kort tegen de plompen was, blokkeerde ik de spoel en begon rustig naar achteren te lopen om de vis uit de gevarenzone te leiden. Wat gelukkig goed lukte. Na een behoorlijke dril lag er een heel fraaie spiegel op de mat. Ik wist eigenlijk niet dat hier dergelijke vissen zaten. Na een snelle foto van een omstander lag de hengel weer in. Het duurde wonderwel niet lang voor de zelfde hengel opnieuw afliep. De zelfde techniek werd ingezet en ook deze vis wist ik te verzilveren. Op de met hennep aangevoerde plek bleef het stil. Het waftertje werd vervangen door een hinged stiff rig met pop-up. Het duurde hierna een half uurtje toen ik op deze hengel dan toch een run kreeg. Ik pakte hengel op, maar sloeg helaas in het luchtledige. De vis had de boilie wel degelijk gepakt daar mijn lijn toch zeker een meter of acht rechts van de stek naar mij toe kwam. Jammer.


Ondertussen werd het donkeren en kwamen stevige dreigende buien dichterbij. Het zou weer flink los gaan vanavond. Maar ik kreeg niet al te veel later opnieuw een run op de hengel richting de plompen. De dril werd uitgevoerd met de eerste flitsen op de verre achtergrond. Poe, drie karpers op een avond van alle een leuk formaat. Ik ben er blij mee.








Na het terugzetten van deze vis werd her weer zienderogend donkerder. Het onweer komt eraan. Ik ruim mij spullen al op maar laat de hengels tot het allerlaatste moment liggen. Als de flitsen echt dreigend worden, draai ik in en loop naar de auto. Als ik naar huis rijd barst het noodweer los. Maar de buit was voor mij gelukkig al binnen.
 

Avondje in februari

Wat is het prachtig voorjaar weer. Overdag gaat de temperatuur richting de 18 graden. En dat in februari. De nachten zijn daarentegen erg koud. We moeten het stellen met net boven het vriespunt. Niet heel ideaal voor een avondje vissen waarbij de temperaturen in de avond snel zakken. Maar we gaan het toch proberen. Als ik aankom aan het water is het nog net licht. Ik probeer dan ook mijn hengels nog met daglicht in te leggen. Ik maak twee heerlijke sollid-bags klaar. Geen los voer op de stek. Want het water is nog steeds maar net een paar graden boven nul. De kanten worden wat opgezocht daar deze in de heerlijk zon overdag wel net iets warmer zijn als de rest. Tenminste dat denk ik.

Er gebeurd niet veel op de stekken die ik bevis. Verspreid over het water zie en hoor ik zo nu en dan wel een karper springen. Dat ziet er in ieder geval positief uit.

Het duurt echter tot net na 22 uur dat ik een aanbeet krijg. Een klein sterk spiegeltje heeft het heerlijke pop-up snoepje gepakt.

Nadat ik de vis even bewonderd heb mag deze weer snel terug en is tijd geworden de spulletjes weer op te ruimen.