Slechts een paar uurtjes tijd

De tijd om lekker ongedwongen te vissen ontbreekt me laatste weken, misschien zelfs maanden. Het zijn wat korte ingepaste sessies die niet altijd lekker uitpakken. Maar het is donderdag als er een paar uurtjes kan worden gevist. Ik besluit naar een lokaal watertje te gaan met voldoende karpers, maar zonder de verwachting op uitschieters. Soms is het goed de hengels krom te krijgen, het kanaal was me afgelopen tijd toch al niet goed gezind. Ik besluit kort bij de kant te vissen, iets wat ik hier vaker doe. Zeker als het donker wordt struinen de vissen hier de kant af naar voedsel welke is achtergebleven door dagvissers. Er wordt gevist met een kleine miniboilie en gevoerd met kruim en hennep. Hennep kan nog net, de watertemperatuur is nog voldoende hoog. Het duurt niet lang of er is al een eerste aanbeet. Ik voel iets kleins aan de andere kant van de lijn spartelen. En dan plots, los… Helaas gebeurd dit vaker bij de kleinere vissen op dit water. 

Snel een nieuwe onderlijn, ingooien en wat extra voer erover. En dan een trage wegloper op echte kanthengel. De run op deze afstand stelde niet veel voor. Maar de vis hangt. Tijdens de dril neemt de vis nooit heel veel lijn, maar blijft wel mooi diep. Voelt aardig aan. Als de karper over het koord van het net glijd, ziet dit eruit als een beste voor dit water. Het is bijna donker en ik heb alleen m’n telefoon bij voor een foto. Met wat extra ligt erop moet dit het maar worden. De vis mist aan één kant zijn oog. Blijkbaar hindert dit niet om toch door te groeien. Ik laat de vis nog even in het net en leg de hengel opnieuw in. De foto’s worden gemaakt en hierna kan ik een heerlijk kopje thee drinken. Niet kort hierna weet ik nog een schubkarper van ongeveer de zelfde lengte vangen maar een stuk slanker. Ook nog steeds prima voor dit water. Het gaat best lekker. Ik ben nu hooguit 2,5uur aan het vissen. Ik wil nog even blijven, maar de telefoon gaat. Zoonlief staat met een lekke band bij de voetbal en moet worden opgehaald, band s’avonds nog geplakt. Er had nog wel wat meer ingezeten, maar toch met twee mooie karpers ga ik tevreden naar huis.  

 

 

Het lange wachten

Wat was het een natte winter. Er is afgelopen maanden meer regen gevallen als normaal in een heel jaar. De visserij was dan ook slow en taai. Een trip op een betaalwater resulteerde in een blank. Niemand leek er wat te vangen. Maar in de nacht draaide er wel een enkele karper en die klappen waren niet mis, alsof er een flink hond in het water sprong. Het is toch niet zo mijn ding, vastzitten op één stek ingeklemd tussen andere vissers. Lang vooraf je stek al moeten boeken. Een mooie ervaring, zullen we maar zeggen. 

Het jaar 2024 begint op mijn thuis-winterwater waar meestal wel een visje is te vangen. Het weer is echter bar en boos. Heel veel wind, uit het westen, dat weer wel. Maar ook nog veel regen. Ik weet niet goed waar de winter holdings zijn dit jaar. De aanbeten zijn dan ook maar mager. Zo ook deze dag weet ik maar één vis te vangen. Een kleine roze pop-up met wat kruim was de blanksaver. Er werd zelf tot de allerlaatste minuut doorgevist, terwijl alles was opgeruimd. Het mocht niet baten. Maar de kop voor een nieuw visjaar is eraf. 

 

Onder het topje

Het was een last-minute actie, maar ik ging samen met mijn middelste zoon een avondje op de karper. Naar een voor mij bekende visput met een goed bestand aan karper. Het weer was perfect en het was niet druk aan de plas. Twee hengels werden beaasd op een afstand van z’n 25 a 30 m uit de kant onderaan het talud aangeboden. Normaal een prima plek.

Het zal z’n uur hebben geduurd dat we een eerste aanbeet kregen. Na een korte strijd lag er een fraaie schubkarper op de mat. De kleine jongen had het goed naar z’n zin. Na de hengel weer terug op de plek te hebben ingegooid, werd het wat stiller. Weinig springers en bubbelaars. Mijn zon begon wat rond te lopen en wat boilies en ander aas in het water te gooien. Niet ver uit de kant, want het raken van de hengels was ook een doel geworden. Het zal ca. een half uurtje later zijn geweest dat er onder de hengeltoppen een flinke kolk was te zien, gevolgd door een stofwolk. 

Blijkbaar was er een vis heel kort onder de kant gekomen. Even hierna gebeurde dit nog een keer. Er was blijkbaar vis op het voer heel kort onder de kant afgekomen. Daar er ook best wel wat snoek op deze plas zwemt en je deze ook geregeld voorbij ziet zwemmen, was het niet zeker wat voor vis dit was. Omdat de andere toch rustig was, werd er één hengel opnieuw ingelegd, nu direct onder de hengeltop. De lijn half slap. Tien minuten later was het raak. De hengel boog dubbel en de beetmelder schreeuwde het uit. Even later lag er opnieuw een hele fraaie karper op de mat. En dat op de “zorgvuldig” opgebouwde kantstek. Altijd tof als dit dan toch blijkt te werken.

Met de schemering reden we tevreden terug naar huis. De vakantie was goed begonnen.

Donkere avonden

De dagen dat we fijn tot laat buiten kunnen zijn liggen weer achter ons. De tijd is weer verzet.
Voor mij maakt dit het vissen ook ongemakkelijker. Het gewoon niet fijn om na een dag werken in het donker, kou en soms met regen de hengels spot-on in te leggen en met veel vertrouwen aan het water te zitten. Terwijl thuis de kachel brand en je lekker op een luie bank kan zitten. Het zijn de vroege herfstdagen dat ik me hiertoe nog kan zetten. Zo ook deze dag. Het was nog net een beetje licht bij aankomst op een lokale visplas. Er was niemand, dat is dan weer een flinke plus. De hengels worden al wel met de hoofdlamp voorzien van aas en rustig ingegooid. 

Nadat ik m'n avondeten op heb, gaat er een hengel vandoor. De vis lijkt gelijk vast te zitten. Ik vermoed in de waterplanten. Al heb ik die op deze plek nooit zien staan. Maar na enkele minuten is de vis gelukkig toch vrij en komt de vis snel naar het net. Een aardige
spiegel kijkt me verschrokken aan. Het maken van de foto's valt niet mee. Ik heb de normale camera thuisgelaten. Voortaan toch maar meenemen.Hierna mag de vis weer zwemmen. Ondanks dat er toch wel vis actief blijft, blijft het hierna stil.Op tijd worden de hengels ingedraaid en de rit huiswaarts ingezet. Nog even lui op de bank. Maar wel met een mooie gedachte in het achterhoofd.

Vakantie in het voorjaar

Het was een lange winter waar geen einde aan leek te komen. Maar het was dan toch eindelijk april geworden en stond een heerlijke voorjaarsvakantie te beginnen in het mooie Frankrijk. We hadden een mooie camping uitgekozen welke ook aan het water lag. Na enig Google speurwerk bleek er ook nog karper te zwemmen in dit meer. Tenminste in de berichten van enige jaren geleden. Hoe, wat en hoe moeilijk was moeilijk te voorspellen.

Bij aankomst werd het meer eens goed bekeken en bij uit uitladen van de spullen sprong er zowaar een karper in de zone voor het huisje.

Nog de zelfde avond werd er met de werppijp een 2kg boilies naar de stek gebracht. De volgende dag heb ik het meer met de voerboot wat beter in kaart gebracht. Maar het diepteverloop was niet zo spannend. Z’n 2,5 meter voor het huisje en bij het bredere gedeelte tot 3,0 meter diep. Ook de tweede dag boilies gevoerd en niet gevist.

De derde dag hebben we eerst een mooie uitstap gemaakt naar de watervallen, en was de middag bewolkt en wat regenachtig. De kids gingen lekker naar het zwembad en ik besloot toch maar een poging te wagen. De simpele rigs werden met de boot tot ergens in het midden van het water gebracht. Toen eindelijk alles lag en ik een kopje koffie over de heg kreeg kon het vissen beginnen. Het was toen net na het middaguur. Wie weet. De verwachting was best aardig, er was tenslotte wel wat voer in het water gegaan. Al waren springende vissen op het gehele meer verder uitgebleven. De verbazing was best groot toen net iets meer als een uur later mijn linker hengel er als een streep vandoor ging. Door de afstand duurde het even voor de vis bij de kant was. Dit bleek een fraai ogende spiegel van ca. 9kg. Waar ik zeker hele blij mee was. Na het gebruikelijke wegen en fotograferen, mocht deze weer zwemmen. De verbazing was nog wat groter toen niet veel later ook de middelste hengel er vandoor ging. En wederom een fraaie kaper in het net. Net een slagje groter, net over de 10kg.

Uiteindelijk bleek er heel goed vis vangbaar te zijn en werden er in totaal 3 sessies gevist. Waarbij uiteindelijk verschillende vissen boven de 10kg werden gevangen. Tot ca. 14kg aan toe. Wat een meer dan prima vakantie.

Winter is geariveerd

Het jaar komt ten einde en de temperaturen zaken. Niet alleen van de buitenlucht maar ook van het water. De karpers zijn duidelijk in winterrust aan het geraken net als de rest van de natuur. De zon heeft de kracht niet meer om de wolken te verdringen. De dagen zijn kort en de nachten lang. Het is dan ook extra fijn als er toch nog z'n koude rakker op de mat komt.

 

Stevige strijder

We genieten nog van een welverdiende vakantie. Het weer is niet zomers, geregeld valt er een bui en de temperatuur past meer bij de herfst. Afgelopen week heb ik leuk gevangen met wat maïs op de pen, maar ik besluit deze avond toch naar het kanaal te gaan. Eerst moet er nog worden gewerkt en na het eten vertrek ik. De beoogde stek is vrij, de lijnen worden uitgevaren zodat wat minder makkelijk te bereiken plekken bevist kunnen worden. Al vrij snel krijg ik een enkele piep op m’n rechter hengel, als ik naar de top kijk zie ik deze krom gaan en brult de beetmelder het uit. Deze hengel ligt toch wel richting wat obstakels dus moet ik snel zijn om de vis niet teveel lijn te laten nemen. Dat lukt vrij aardig en ik kan door achteruit te lopen ook wat meters terug pakken. De vis vindt dit duidelijk niet goed en duikt naar m’n eigen kant. Op z’n 30 meter rechts duikt hij onder kant. Ik dacht dat de oever aardig obstakelvrij was, maar de vis blijkt zich toch wast te zwemmen, tenminste zo lijkt het. Grote rietbossen verhinderen dat ik naar de vis kan toelopen. Maar dit is eigenlijk wel het enige wat ik kan doen. Met het net onder mijn arm geklemd en baan ik me een weg door het hoge riet met hengel hoog boven mijn hoofd. Dat er ook nog bramenstruiken tussen het riet staan maakt het niet gemakkelijk. Maar na de nodige worstelingen kom ik eindelijk boven de vis. 

Deze blijkt nog steeds vast te zitten. Het opvoeren van de druk lijkt niet te helpen. Ik twijfel zelfs of de vis er nog aanzit. Na wat minuten trekken, besluit ik lijn slap de laten liggen in de hoop dat de vis –als deze er nog aanzit- gaat zwemmen. En dat blijkt te lukken. Opeens heb ik weer contact met de vis en komt deze ook vrij snel los van de bodem. Ik dril de vis hierna voorzichtig af, ik heb geen idee hoeveel schade de lijn heeft opgelopen. Als de vis schepklaar ligt, trek ik het net uit de bramen en land de vis. De kant is vrij hoog wat het tillen van de vis moeilijk maakt. Dat is een beste jonge. Ik loop met de vis in het net, terug naar mijn oorspronkelijke stek waar de mat ligt. Ik zie gelijk dat het een hele beste is. Als ik de vis onthaak zie ik dat de onderlijn dusdanig is beschadigd dat deze voor de helft door is, zo lijkt het. Poe, heb ik toch geluk gehad. Na het weegmoment wordt de vis gefotografeerd en terug vrij gelaten. Dat was een hectisch kwartiertje, maar wat ben ik blij met deze vis. De avond wordt nog doorgevist, maar nieuwe aanbeten blijven uit. Ach, dat geeft ook niet.

Kort nachtje

Het was een natte week. Limburg stroomde vol en over, de dijken stonden op breken. Ik had al lang een kort nachtje vissen in m’n agenda staan, omdat het er anders niet van komt. De dagen vooraf werd de stek van voer voorzien. Maar ik maakte me ook wat zorgen. Ook al zou ik op het kanaal gaan vissen, ook hier nam de stroming door de vele regen toe. Toen ik vrijdagavond aan de kant van het water stond, stroomde het flink maar was het wel te doen. En wie weet zou die extra stroming de vissen wellicht meer aan het azen zetten.  

Al snel ving ik een roofblei op de boilie. En ik moet eerlijk bekennen dat ik even moest checken of het dat ook echt was. Een roofblei had ik nog nooit gevangen.

De stroming bleef flink, maar met een ferme bonk lood eraan, bleef het spul goed liggen.

De nacht verliep ondanks een inbraakalarm en een gesprek met de beveiliging vanuit het pand achter me rustig. Te rustig.

In de vroege ochtend kreeg ik dan toch een paar piepen, maar door de stroming gebeurde er niet veel. Toen ik mijn hengels liep zag ik dat de vis stroomopwaarts aan het zwemmen was, maar door de stroming de waker stijf bovenin bleef hangen. Toen ik de hengel oppakte dook de vis verder de stroming in. Niet heel veel later was deze al onder top en uiteindelijk in het net.  Wat een fraaie donkere schubkarper met een lekker buikje. Daar wordt ik zeker happy van.

Als de foto's achter de rug zijn, de vis weer terug is en de hengels weer op scherp liggen, krijg ik warempel nog een aanbeet. Nu midden in de vaargeul, waar net de eerste grote boot voorbij schoof. Deze jonge (of meisje) was iets kleiner. Maar wat een lekker nachtje was dat.

Genieten voor twee

Eindelijk ligt het winterweer achter ons. Wat is het een koud voorjaar geweest zeg. Maar gelukkig kan de jas weer thuisblijven en gaan ook de kids weer graag mee een keertje vissen. Zo ook deze zaterdag. Ik maakte mijn hengels gereed en het setje van mijn zoon werd ook van verse haken en aas voorzien. Het water bevat veel vis en er was ook flink wat activiteit te zien. Veel bellen plakkaten, zwemmende en springende karpers. Het zag er allemaal veel belovend uit.

Het was al na 30 minuten dat mijn rechter hengel flink krom ging en de eerste vis van de dag zich aanmeldde. Zelf maar even de haak zetten en daarna de hengel overgeven. Tjonge wat maakt dit een indruk en geeft dit veel sport. Samen moeten we de vis nog even flink uit de takken houden, maar uiteindelijk ligt deze dan toch veilig in net.

Op de kant gedraagt de karper zich voorbeeldig en het is het vasthouden nog best heel lastig. Uiteindelijk vangen we nog een karper, zeelt en een paar brasems met een korreltje mais.

En middag met veel actie is altijd tof.

Voorjaar in aantocht

 We hebben weer een echte winter achter de rug. Het heeft gesneeuwd en gevroren en nog flink ook. Even was er zelfs weer elf steden koorts. Maar ondanks dat we een paar dagen goed hebben kunnen schaatsen en gedurende één week de temperaturen beneden de 10 graden onder nul lagen, is de elf stedentocht er niet gekomen. Mijn ervaring is dat wanneer het echt een poosje goed heeft gevroren en de meeste wateren dicht hebben gelegen, het lastig weer opstart. Op dicht bezet putje blankte ik dan ook het eerste weekend dat het ijs weer van het water was. Maar niet getreurd een tweetal weken later was ik terug voor een ochtend. 

Bij aankomst aan het water rond schemertijd zag ik direct activiteit van vis en ook karper. Dat zag er veelbelovend uit. De hengels werden snel van singels voorzien en ingelegd. Wat opviel was dat de activiteit met het toenemen van daglicht snel afnam. het duurde gelukkig niet al te lang tot de verlossende run kwam. Een fraaie spiegelkarper die er een waar gevecht van maakte gleed uiteindelijk het net in. Deze vroege vangst gaf de burger moed, maar de rest van de ochtend verliep toch erg rustig.